Het is niet leuk als je de jongste bent. Iedereen krijgt mooie, nieuwe kleren, maar jij moet tevreden zijn met afgedankte kleren van ouderen. Kleren die kriebelen, kleren die te strak zitten, kleren die uitgelubberd zijn, kleren die verkleurd zijn, kleren waar de zoom uithangt, kleren die naar motteballen ruiken, kleren die uit de mode zijn, kleren die oud zijn, opgelapt zijn, gerafeld zijn. Een herkenbaar verhaal voor allen die ook niet de oudste zijn.
Moeder zegt dat Elisabeth blij moet zijn met al die kleren die ze o.a. van haar grotere broer en zus kijgt. Maar ze zijn verkleurd of uitgelubberd, opgelapt etc. Soms komen ze uit de wasmachine en lijkt het alsof ze van karton zijn en als je dan, om die kleding, op school nog eens uitgelachen wordt... Voor dit probleem komt geen oplossing en er volgt ook geen begrip maar het voelt geweldig als er eindelijk iemand in het gezin komt die kleiner is en voor wie het dus nog erger is. Dit verhaal, dat aangevuld wordt door de illustraties, biedt veel herkenbaars. De maker van de kleurige afbeeldingen, die eruit zien als kindertekeningen, heeft oog voor detail en gevoel voor humor b.v. een recycling-teken op een doos voor kleding is doorgestreept, bij een broek zijn diverse zomen aangegeven met leeftijdsaanduidingen enz. De tekst is afgedrukt in verschillende kleuren, lettertypen en -grootten, handgeschreven tekst en soms lopen de regels niet op een rechte lijn. Dit maakt het geheel speelser Leuk prentenboek voor kinderen vanaf ca. vijf jaar.
