René Catrijsse, deserteur in een koloniale oorlog, keert begin jaren zestig terug naar zijn Vlaams geboortedorp. Zijn komst verwekt een reeks mysterieuze incidenten. Hugo Claus schetst in een lyrische stijl, die geen realisme uitsluit, een portret van de Belgische samenleving dat gaandeweg uitgroeit tot een allegorie. 'Waar je mee achterblijft als je het boek dichtslaat aan het eind, is een elektriserende en broeierige sfeer van dreiging en destructie. ... Mensen, ze maken het alleen maar erger. De precisie waarmee Claus dat drama registreert, uiteindelijk is dat wat De Geruchten indrukwekkend maakt, indringend en zelfs wijs.' Hans Goedkoop NRC Handelshlad 'De toon van De Geruchten is, bij alle rampspoed en vernietiging die er keihard in beschreven staan, lichtvoetig en ironisch-satirisch. De taal is, als altijd, schit terend, want ook als romancier kan en wil Claus niet verzwijgen dat hij dichter is.' Tom van Deel Trouw 'Ik ben beduusd van die schittering, van de fonkelende virtuositeit, verbluft door zoveel schwung in het vertellen van een verhaal, de prachtige, vaak lyrische stijl met zijn Vlaamse accenten.' Robert Anker Het Parool 'Ik vind De Geruchten Claus' beste proza sinds Het verdriet van België, een boek derhalve - zijn zoveelste - in de categorie superieur.' Cyrille Offermans Ons Erfdeel De Geruchten is bekroond met de Libris Literatuurprijs 1997. De jury oordeelde unaniem: 'Een hoogtepunt in het indrukwekkende oeuvre van de Vlaamse taalvirtuoos... een meesterlijke, vileine, poëtische en barmhartige roman.' Deze uitgave is een gebundelde herdruk van twee recente romans van de Vlaamse schrijver: 'De geruchten' uit 1996 en 'Onvoltooid verleden' uit 1998. Voor de eerste roman ontving Claus ondermeer in 1997 de Libris-literatuurprijs, d e andere begon als feuilleton in de Vlaamse krant 'De Morgen'. Beide romans bleken achteraf zo'n hechte eenheid te vormen dat een herdruk in één band voor de hand lag. Speelt de eerste roman zich af in de jaren zestig, toen het kwaad van de oorlog en het koloniale verleden nog onderhuids woelde en op uitbarsten stond, 'Onvoltooid verleden' is 20 jaar later gesitueerd maar is evenzeer vervuld van verrottenis, schuld en machtswellust. De hoofdfiguur ontpopt zich als de broer van René Catrijsse, de deserteur met wiens terugkeer in 'De geruchten' de ellende begon. De onrustbarende conclusie uit beide romans is dat de tijd kennelijk geen enkele positieve invloed op de broeierige sfeer in het België van toen naar nu heeft gehad. Het heden blijkt altijd onvoltooid verleden. Mooie romans over onmogelijke mensen in een hopeloze wereld
