In het boek 'Amy Amy Amy. De Amy Winehouse Story' van Nick Johnstone (2008) is te lezen dat Winehouse op 27 mei 2004 voor het eerst officiële erkenning ten deel viel. De door haar zo verafschuwde zangeres Dido had, zoals iedereen verwachtte, eerder de Brit Award voor beste popzangeres gewonnen. Maar nu was het raak voor Amy. In het Grosvenor House Hotel in Londen werd bekend gemaakt dat de Ivor Novello Award van dat jaar was toegekend aan de song 'Stronger than me'. Daarmee versloeg Amy 'Slow' van haar jeugdidool Kylie Minogue en 'Jus' for a rascal' van Dizzee Rascal. "De volgende dag schoot de verkoop van 'Frank' omhoog. Aan het eind van de maand waren er in het Verenigd Koninkrijk al 200.000 exemplaren verkocht en stond het album op de dertiende plek in de charts. De nominaties bleven komen. Amy werd genomineerd voor de Mercury Music Awards en voor de (zwarte) MOBO Awards. In juni mocht ze optreden op het Glastonbury Festival". 'Overal' werd ze gevraagd om op te treden. Het werd een hectisch jaar. "Daarna zat Amy [21 jaar] weer thuis in haar flat in Camden, bij te komen van dertien krankzinnige maanden. Er was zo veel gebeurd in zo'n korte tijd. Ze had talloze beproevingen doorstaan ? zingen voor veel en weinig publiek, videoclips opnemen, toeren, radio-optredens doen, op de foto gaan. Van 'Frank' waren in het Verenigd Koninkrijk bijna een miljoen exemplaren verkocht. Amy's naam lag op ieders lippen".
